Britse begraafplaatsNieuw-Zeeland MemorialGrevillers

Grevillers British Cemetery en New Zealand Memorial

Het Nieuw-Zeelandse monument in Grévillers is een van de zeven gedenktekens voor Nieuw-Zeelandse soldaten die aan het Westelijk Front zijn gesneuveld en waarvan het graf niet bekend is.

Het Grévillers Memorial, gelegen op de Britse begraafplaats, herinnert aan de verdediging van de Nieuw-Zeelandse divisies in hetzelfde gebied van maart tot augustus 1918, en aan hun rol tijdens de opmars naar de overwinning tussen 8 augustus en 11 november. In dezelfde periode vielen er 2.600 slachtoffers. Bijna 450 van hen worden herdacht op dit monument…

Routebeschrijving

Het “New Zealand Memorial” in Grévillers is in Frankrijk en België een van de zeven monumenten die zijn opgericht ter nagedachtenis aan Nieuw-Zeelandse soldaten die aan het Westelijk Front zijn gesneuveld en waarvan het graf niet bekend is. Het herinnert aan de deelname van Nieuw-Zeelanders aan de verdediging van de regio Bapaume, het verzet tegen het Duitse offensief in het voorjaar van 1918 en de bijdrage vanaf 8 augustus aan de bevrijding van de bezette gebieden.

Tijdens deze periode verloor de Nieuw-Zeelandse divisie 2.600 man, waaronder 450 vermisten.

Nog destructiever dan oorlog

De Spaanse griep

Dit monument voor hen staat op de Britse oorlogsbegraafplaats van Grévillers, die in 1917 door de Australiërs werd aangelegd bij een verbandplaats. Het bevat nu de resten van 2.106 soldaten van het Gemenebest die op de slagvelden van dit gebied zijn gesneuveld. Achttien Franse militairen en zeven Britse vliegeniers die in de Tweede Wereldoorlog sneuvelden, liggen hier ook begraven. Veel van de in Grévillers begraven soldaten uit de Eerste Wereldoorlog staan vermeld als ‘DOD’ (Died Of Disease). Waarschijnlijk was een aantal slachtoffers van de ‘Spaanse Griep’.

Na de oorlog

Deze epidemie, toegeschreven aan de mutatie van een varkensgriepvirus dat waarschijnlijk zijn oorsprong vond in een Brits legerkamp, deed begin 1918 haar intrede onder de strijders. Maar tijdens de grote manoeuvres in het voorjaar en de zomer van 1918 toonden de staven, die gewend waren aan seizoensgriepepidemieën, andere zorgen dan de gezondheidstoestand van hun soldaten.

Het einde van de oorlog zou de verspreiding van de ziekte in de hand werken. De epidemie stopte vanzelf in de zomer van 1919 zonder dat er een remedie was gevonden. Zij zal tussen 20 en 40 miljoen slachtoffers hebben geëist, d.w.z. twee tot drie keer meer dan de Grote Oorlog.